Pora na konkrety

Bułgaria przywitała nas słońcem i upałem tak dużym, że natychmiast zapragnęłam zmienić czarne bojówki na krótkie spodenki a zamszowe baleriny na sandałki. Niestety przegapiłam stosowny do tej zamiany moment i musiałam męczyć się jeszcze kilka godzin. Na szczęście wrodzona ciekawość i zadowolenie z rozpoczynającej się podróży skutecznie przyćmiły niewygodę.

Na początku czekała nas klasyka - tubylec próbujący wmówić nam, że kantory są nieczynne i tylko on zapewni nam doskonałą i bezproblemową wymianę waluty. Po rewelacyjnym, rzecz jasna, kursie. Po grzecznej odmowie okazało się, że kantor był 200 metrów dalej a proponowany kurs nie był aż tak rewelacyjny.

Zaopatrzeni w gotówkę wyruszyliśmy do Sozopola. Marzyła nam się mała miejscowość, z niewielką ilością wczasowiczów, przytulnymi zakątkami, miłymi knajpkami i czystą plażą. Rzeczywistość okazała się dla nas łaskawa. Było lepiej, niż chcieliśmy. Miasteczko małe, koniec sezonu, turystów jak na lekarstwo. Zamieszkaliśmy w starej części miasta, co spowodowane było między innymi moją straszną niechęcią do typowych wczasowych miejscówek a taką właśnie jest nowy Sozopol, położony na cyplu powyżej starszej części miejscowości. Stary Sozopol to dawna osada rybacka, z drewnianymi domkami, wąskimi uliczkami i łodziami stojącymi w porcie. Zajmuje ona nieduży cypel, poza sezonem mieszka na nim zaledwie 5 tys. osób. W sezonie obie części miasteczka potrafią pomieścić do 100 tys. ludzi. Cypel jest otoczony skałami, nad którymi wznosi się coś na kształt promenady, czy też raczej chodnika z widokiem na morze. Co kilka metrów wyłania się tawerna, kawiarnia, restauracja czy bar. Kuszą smakowitościami i zimną Zagorką. Ale najlepsze jest to, że pomiędzy nim rosną drzewa figowe, więc moje ulubione owoce były po prostu na wyciągnięcie ręki!

Tu co prawda nie figi, ale równie pyszne i częste:



A tutaj łodzie cumujące w niewielkim porcie:



Wiedziałam, że to dobre miejsce do tego, żeby odpocząć i zapragnąć dalszej podróży.