Suplement

Dotarłam do domu po długim weekendzie, który miał minąć na spotkaniach z rodziną, przyjaciółmi, zakupach i plotkach z siostrą, kinie, spacerach, zdjęciach a zakończył się leżeniem w łóżku. A miałam wytyczone trasy fotograficzne, chciałam pokazać moje rodzinne strony, tymczasem choroba pokrzyżowała moje plany. I to na dłużej, bo muszę leżeć do przyszłego piątku :/

Dziś dodaję zdjęcia do wczorajszego wpisu. To niedaleko Wielkiego Meczetu Omajjadów wydarzyła się opisana historia.

We wnętrzu znajdują się relikwie Św. Jana Chrzciciela, którego muzułmanie czczą jako proroka. Jezus, drugi po Mahomecie prorok dla wyznawców Allaha, ma w tym meczecie swój minaret. W środku kłębią się tłumy wiernych, którzy czytają Koran, rozmawiają, spotykają się z sobą, obserwują turystów. Atmosfera jest zupełnie inna niż w kościele katolickim, miałam wrażenie, że w meczecie odbywają się spotkania towarzyskie i nikogo z tubylców to nie dziwiło.

A to już wejście do eksluzywnej restauracji. Nie mogłam się powstrzymac i zajrzałam. To, co zobaczyłam zupełnie mnie oszołomiło - trzy kolory marmuru na ścianach, fontanna na środku sali, na stołach misternie zdobione lampy i pyszne jedzenie. I ani jednego turysty. Za to dużo pięknych arabskich kobiet i przystojnych mężczyzn, wszyscy zadbani, pachnący, eleganccy. Enklawa luksusu w samym środku biednych uliczek.

Z Damaszkiem kojarzy mi się też to, że nocowałam w hotelu, w którym mieszkała Agatha Christie. Ciekawe, które z jej kryminałów zrodziły się właśnie tutaj?