Piękne historie

Po całej serii kryminałów nadszedł czas na inne filmy. W ten oto sposób w ciągu ostatnich dni obejrzałam "Na krawędzi nieba", "Mongoła", "Jestem miłością" oraz "Jedz, módl się, kochaj". Cztery zupełnie różne filmy, różne historie, inne emocje przy oglądaniu. Od dramatu do miłej opowiastki. Każdy inny i na swój sposób wciągający. Nawet ostatni, który okazał się doskonały na miły, niedzielny, zimowy wieczór.

Nie o recenzje jednak chodzi w tym wpisie. Ani nawet nie o niezwykłość kina. O cóż więc? O historie. Te, które każdy z nas nosi w sobie, które potrafią zmieniać życie, o których chce się pamiętać, lub które chce się zapomnieć. Zawsze lubiłam mówić. Dopiero od  niedawna zaczęłam słuchać. Zaskakujące jest co można usłyszeć, kiedy tylko ma się trochę czasu i chęci do wysłuchania drugiego człowieka. Sporo historii przegapiłam, mam nadzieję, że część zdążę jeszcze usłyszeć, nadrobić swoją nieuwagę. Na część jest niestety za późno. Wiele historii brzmi we mnie, może kiedyś je spiszę.

Lubię historie dobrze opowiedziane.

Lubię zatopić się w lekturze.

Lubię zapaść się w miękki, kinowy fotel i przez kilkadziesiąt minut być w samym centrum opowieści. Mam wtedy wrażenie, że ktoś pozwolił mi na to, bym przez chwilę była gościem w jego życiu. A czasem odkładam książkę, wychodzę z kina i dzieje się to naprawdę.

Tak bardzo chciałabym niczego już nie przegapić...